Αγιασματήρια - κασσίτερος

Δεν μπαίνει κάποιος σε μια εκκλησία με το ίδιο πνεύμα όπως σε ένα εμπορικό κατάστημα. Εξάλλου, αυτό προδίδει και η ετυμολογία της λέξης ναός-templum στα λατινικά και τέμενος στα αρχαία ελληνικά, η ρίζα των οποίων σημαίνει "τέμνω", "κόβω". Τα όρια του ναού προσδιορίζουν ένα χώρο αφιερωμένο στα Θεία διαχωρίζοντάς τον καθαρά απο τον κοσμικό. Κάθε φορά που ο άνθρωπος πρέπει να εισέλθει σε αυτό το θείο χώρο, κατά κάποιον τρόπο πρέπει να εξαγνιστεί και το επιτυγχάνει με το νερό του αγιασματηρίου. Επί αρχαιοτάτων χρόνων, στον προαύλιο χώρο των εκκλησιών υπήρχαν συντριβάνια για αυτή τη χρήση. Αργότερα αντικαταστήθηκαν απο τα αγιασματήρια που πέρασαν με τη σειρά τους απο το εξωτερικό στο εσωτερικό του ναού. Τα νερά του αγιασματηρίου και του βαπτιστηρίου-σύμφωνα με τον παραδοσιακό συμβολισμό-αντιπροσωπεύουν τα "νερά" του αρχέγονου Ωκεανού στον οποίο περιπλανήθηκε το Θείο Πνεύμα πριν τη Δημιουργία (Βιβλίο της Γένεσις). Για αυτό το λόγο και το αγιασματήριο έχει την ιδιότητα της ανα-γέννησης.