Είδη οδοιπόρου - κασσίτερος

Ο "ταξιδευτής" του Μεσαίωνα, ο οδοιπόρος, προχωρούσε συνήθως με τα πόδια, αφού και για τη θρησκευτική παράδοση εθεωρείτο ο πιο ενάρετος τρόπος ταξιδιού. Εκείνη την εποχή (αν και ήταν παράδοση ήδη απο τα τέλη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) κάθε καλός χριστιανός έλπιζε να επισκεφτεί, τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του, έναν απο τους αγίους τόπους. Μπορούσε να είναι η Ρώμη είτε το Σαντιάγκο της Κομποστέλλα είτε κυρίως ο Άγιος Τάφος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Απο τα πρώιμα χρόνια του Μεσαίωνα ο προστάτης των οδοιπόρων είναι ο απόστολος Ιάκωβος που σύμφωνα με την παράδοση είναι θαμμένος στο Σαντιάγκο της Κομποστέλλα. Τα χαρακτηριστικά σύμβολα μαζί με τα οποία αναπαριστάται ο άγιος Ιάκωβος, εκτός απο τη ράβδο των προσκυνητών, είναι: ένα Παγούρι, ένα Κοχύλι (Coquille St. Jacques για τους Γάλλους) και ένας Οδοιπορικός Χάρτης που ισοδυναμούσε με μια μεγάλη περγαμηνή τυλιγμένη σε ρολό όπως ο "Χάρτης του Πόιτινγκερ".

Το Κοχύλι του Αγίου Ιακώβου
Οι οδοιπόροι που κατευθύνονταν προς το Σαντιάγκο της Κομποστέλλα, στη Γαλικία της βορειοδυτικής Ισπανίας, χρησιμοποιούσαν ως σύμβολο ένα κοχύλι, που το περιμάζευαν απο τις κοντινές ακτές του ωκεανού και τους εξυπηρετούσε για να συλλέγουν το νερό απο τα ρυάκια και τις πηγές κατά τη διάρκεια του μακρινού και κουραστικού ταξιδιού τους. Με το πέρασμα των χρόνων, το κοχύλι γίνεται το κατ' εξοχήν έμβλημα του ταξιδευτή. Πρόκειται για ένα σύμβολο ιερό, είτε ως σύνεργο τελετουργικό είτε ως μοτίβο διακοσμητικό. Το κοχύλι είναι μεταφορικά η μήτρα του κόσμου, το δοχείο που κρατούσε τα αρχέγονα Νερά και τους σπόρους όλων των ειδών. Ανακαλεί στη μνήμη με εκπληκτικό τρόπο τη βαθιά άβυσσο της δημιουργικής ενέργειας. Μέχρι τις μέρες μας, παραμένει ένα ζωντανό σύμβολο για το μυστήριο της βάφτισης: χρησιμοποιείται συνήθως ένα μεταλλικό κοχύλι για να πάρει το Άγιο Νερό και να το χύσει στο μέτωπο του νεοφώτιστου (Καθολική Εκκλησία).

Ο "Χάρτης του Πόιτινγκερ"
Καταφέραμε να αναπαράγουμε πιστά απο μια λιθογραφία του 1838 ένα μέρος του Οδοιπορικού Χάρτη που οδηγεί απο την Μπαβιέρα στη Ρώμη. Πρόκειται για έναν απο τους πιο παλιούς χάρτες διαδρομών με τις απαραίτητες πληροφορίες για τον οδοιπόρο, τον τουρίστα, τον ταξιδιώτη που ήθελε να χρησιμοποιήσει τις αμαξιτές οδούς της Ευρώπης εκείνη την εποχή. Ο σιδηρόδρομος ήταν μόλις στις αρχές και στις θάλασσες τα ιστιοφόρα κινούνταν ακόμη με ατμό. Οι πληροφορίες επάνω στο Χάρτη είναι γραμμένες σε τρεις γλώσσες. Αποδίδουν τα σημεία που βρίσκονταν τα τελωνεία και τα ποσά των δασμών, τα περάσματα με βάρκα και τους φόρους γέφυρας, τους στάβλους που διέθεταν επιπλέον άλογα για το πέρασμα απο τις Άλπεις και τα Απέννινα Όρη. Στο Χάρτη αποτυπώνονται τα κρατίδια της Ιταλίας πριν απο την ένωση τους σε ένα και μοναδικό κράτος.

Το παγούρι του οδοιπόρου
Επάνω στο παγούρι απεικονίζεται ένας οδοιπόρος με τη χαρακτηριστική φορεσιά: κάπα, μπότες, φαρδιά μάλλινη φούστα, καπέλο με πλατύ γείσο, δισάκι, και κυρίως ένα συμπαγές ψηλό ραβδί με σιδερένια μύτη που έγινε το σύμβολο του πεζοπόρου. Η λατινική ημερομηνία Α.D.MM χαράχτηκε για την επέτειο του ιωβηλαίου έτους 2000 εις μνήμην του πέρατος της Χιλιετίας.