Λάμπες πετρελαίου - κασσίτερος · γυαλί

Λάμπες πετρελαίου: Μέχρι το 1780-1790, όλες οι λάμπες παρήγαν ασθενές φως, πολύ καπνό και έντονη οσμή ειδικά εάν έκαιγαν ιχθυέλαιο. Λίγες ήταν οι σημαντικές καινοτομίες του τότε κόσμου. Η βιομηχανική επανάσταση όμως προτρέπει την έρευνα νέων καυσίμων, ειδικότερα νέων λαδιών για λάμπες πιο ποιοτικές και πιο οικονομικές αφού και η ζήτηση πηγών φωτισμού για εργασία και διάβασμα μετά τη δύση του ηλίου ήταν ιδιαίτερα αυξημένη. Η "καρδιά" μιας λάμπας πετρελαίου είναι το μέσο καύσης. Η φλόγα δημιουργείται απο την καύση του οξυγόνου του αέρα, μελέτες και εμπειρικές πρόβες κατάφεραν να βρουν το κατάλληλο σχήμα που θα επέτρεπε τη σωστή ποσότητα οξυγόνου. Τα στόμια που βρίσκονται γύρω απο τη βάση των υγρών καύσης, συχνά διακοσμημένα με ανάγλυφα μοτίβα, παρέχουν το οξυγόνο που χρειάζεται να κρατά αναμμένη τη φλόγα. Το λαμπόγυαλο έχει δυο λειτουργίες: η κυριότερη είναι να δημιουργεί ένα ρεύμα ανιόντος αέρα και η δευτερεύουσα να προστατεύει τη φλόγα απο ξαφνικό σβήσιμο. Οι διάφορες μορφές που έχουν τα λαμπόγυαλα εξαρτώνται απο τα διάφορα υγρά καύσης για τα οποία προορίζονται. Το υγρό "Matador" παραδείγματος χάριν προβλέπει στην κορυφή έναν "διανεμητή αέρα" ικανό να μοιράζει το οξυγόνο γύρω απο τη φωτιά, για αυτό το λόγο και το λαμπόγυαλό του είναι πιο φουσκωτό και κρατά τη φλόγα μακριά απο το γυαλί.

Οι λάμπες πετρελαίου της συλλογής μας χρησιμοποιούν ως υγρά καύσης το "Matador" (πατέντα 1895 της γερμανικής Enrich und Graetz) και το "Kosmos" (πατέντα 1865 της γερμανικής Wild&Wessel στην Αγγλία).