Αντικείμενα θρησκευτικά

Τα Αγιασματήρια

Δεν μπαίνει κάποιος σε μια εκκλησία με το ίδιο πνεύμα όπως σε ένα εμπορικό κατάστημα. Εξάλλου, αυτό προδίδει και η ετυμολογία της λέξης ναός-templum στα λατινικά και τέμενος στα αρχαία ελληνικά, η ρίζα των οποίων σημαίνει "τέμνω", "κόβω". Τα όρια του ναού προσδιορίζουν ένα χώρο αφιερωμένο στα Θεία διαχωρίζοντάς τον καθαρά απο τον κοσμικό.

Κάθε φορά που ο άνθρωπος πρέπει να εισέλθει σε αυτό το θείο χώρο, κατά κάποιον τρόπο πρέπει να εξαγνιστεί και το επιτυγχάνει με το νερό του αγιασματηρίου. Επί αρχαιοτάτων χρόνων, στον προαύλιο χώρο των εκκλησιών υπήρχαν συντριβάνια για αυτή τη χρήση. Αργότερα αντικαταστήθηκαν απο τα αγιασματήρια που πέρασαν με τη σειρά τους απο το εξωτερικό στο εσωτερικό του ναού.

Τα νερά του αγιασματηρίου και του βαπτιστηρίου-σύμφωνα με τον παραδοσιακό συμβολισμό-αντιπροσωπεύουν τα "νερά" του αρχέγονου Ωκεανού στον οποίο περιπλανήθηκε το Θείο Πνεύμα πριν τη Δημιουργία (Βιβλίο της Γένεσις). Για αυτό το λόγο και το αγιασματήριο έχει την ιδιότητα της ανα-γέννησης.

Τα αντικείμενα του Οδοιπόρου

Ο "ταξιδευτής" του Μεσαίωνα, ο οδοιπόρος, προχωρούσε συνήθως με τα πόδια, αφού και για τη θρησκευτική παράδοση εθεωρείτο ο πιο ενάρετος τρόπος ταξιδιού. Εκείνη την εποχή (αν και ήταν παράδοση ήδη απο τα τέλη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) κάθε καλός χριστιανός έλπιζε να επισκεφτεί, τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του, έναν απο τους αγίους τόπους. Μπορούσε να είναι η Ρώμη είτε το Σαντιάγκο της Κομποστέλλα είτε κυρίως ο Άγιος Τάφος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα.

Απο τα πρώιμα χρόνια του Μεσαίωνα ο προστάτης των οδοιπόρων είναι ο απόστολος Ιάκωβος που σύμφωνα με την παράδοση είναι θαμμένος στο Σαντιάγκο της Κομποστέλλα. Τα χαρακτηριστικά σύμβολα μαζί με τα οποία αναπαριστάται ο άγιος Ιάκωβος, εκτός απο τη ράβδο των προσκυνητών, είναι: ένα Παγούρι, ένα Κοχύλι και ένας Οδοιπορικός Χάρτης που ισοδυναμούσε με μια μεγάλη περγαμηνή τυλιγμένη σε ρολό όπως ο "Χάρτης του Πόιτινγκερ".